‘t Land waar een week als een dag voorbij gaat…

Waar te beginnen? De afgelopen weken zijn echt voorbij gevlogen, te veel om te vertellen en te veel om te delen. Een dag lijkt op een uur en een week op een dag. Soms heb ik het gevoel dat de knop om de video vooruit te spoelen vast zit, want voor ik het weet bereik ik ’s avonds alweer het zandpad wat leid tot mijn thuis. Nog goed wetende dat ik tegen Daan zei dat Nicky en Britt volgende week al in Bolgatanga zouden aankomen en dat ze nu a.s. maandag alweer aan hun laatste beginnen.

In de afgelopen weken zijn er veel ontwikkelingen gaande geweest. Er is zelfs wat ‘structuur’ in mijn week gekomen. De uren dat we lessen/trainingen moeten geven en aan wie staan zelfs op papier. Daarnaast rekenen de (meeste) mensen ook nog eens op onze komst. Het kan haast niet beter! De seksuele voorlichtingen gaan tegenwoordig ook vrij soepel, aan het begin was het vooral lastig om interactie te krijgen met de klas. Dit omdat het een vrij gevoelig onderwerp is om over te praten. In Nederland is dit al het geval, maar hier helemaal vanwege o.a. de geloven waar nog mee wordt omgegaan als bij ons in de jaren ‘50. Mijn zusjes gaan elke dag bijvoorbeeld nog naar de kerk, voor mijn gevoel hebben de geloven in dit land nog de grootste macht, zelfs boven de overheid. Het is in ieder geval een unieke ervaring om deze lessen te mogen geven , ook al is het alleen omdat je elke les jongens en meisjes antwoorden geeft op vragen waarvan je weet dat ze erg mee zitten of problemen mee hebben. Misschien met de thuissituatie, vriendjes, relaties het kan van alles zijn. De meeste ‘gekke’ vragen worden dan ook gesteld.

Voor het onderwerp ‘voetbal’ hebben we de afgelopen weken veel kunnen doen. Naast dat we zelf elke week mee trainen en wedstrijden spelen (nog steeds ongeslagen!! 5 gewonnen en 1 gelijk!!), hebben we inmiddels 50 afbaken shuttles overlaten komen vanuit Nederland. Deze hebben we zelf betaald omdat we vonden dat er z.s.m. iets moest gebeuren. Nu kan er in ieder geval een veld uitgezet worden om te spelen. Daarnaast begint de voetbal verzamelactie echt op stoom te raken. We staan zelfs met de advertentie op de site van Quick’20 en RSC Rossum. Verder hebben we via Tim Breukers, Wout Droste en Alexander Bannink contact gezocht met Heracles Almelo, Cambuur Leeuwarden, FC Zwolle om ook via deze clubs mogelijk wat materiaal in te zamelen. Op dit moment krijgen we ontzettend veel positieve reacties, dus hopelijk kunnen we straks de Youth Harvest Foundation een dag bezorgen die ze nooit meer zullen vergeten. In ieder geval krijgen vele kinderen een betere kans op een sportieve en gezonde toekomst! Als dit nog niet genoeg is hebben we ook voor a.s. zaterdag (12 november) een voetbaltoernooi georganiseerd. Hiermee komen we zelfs op de landelijke radio met een live interview en de kans op de landelijke krant is ook zeer groot. Fantastisch nieuws, want wat er zo speciaal aan dit toernooi is, is het feit dat er 2 doventeams mee doen. Één team met boys en de andere met girls! Hier in Ghana heerst nog erg de gedachte dat zodra je doof bent je verder ook niks meer kunt. Nou, dat tegendeel willen we dus bewijzen door de sport te beoefenen die hier mega populair is..voetbal!

Om mijn verhaal niet te langdradig en saai te laten worden, ga ik even over van mijn werkzaamheden naar de ontspanningsmomenten, haha.

Het genieten van een ‘stokkie’ met heerlijk wat te drinken erbij bijvoorbeeld. Na werktijd is dit namelijk een erg hot item. Vlak naast ons kantoor zit een toko waar je een heerlijk stukje vlees op een stokje kunt krijgen en laat het nou geen toeval zijn dat we daar van houden! De dames (Hester, Britt en Nicky) gaan dan ook, wanneer de tijd het toelaat, graag met ons (Daan en mijzelf) mee om even te genieten van de dag. Zeer ontspannend en zeer gezellig! Verder eten we voor de lunch vaak bij het beruchte ‘broodje ei’, een restaurantje waar ze een getoast broodje met ei kunnen bereiden. Inmiddels hebben we ook ons eigen gecreëerde broodje tonijn geïntroduceerd, denk dat het nog een paar weken duurt voordat hij op de kaart staat (wel verstandig, want het zal zeker meer klanten binnenhalen). Verder eten we soms bij de Swap en/of Comme ci Comme ca, twee restaurants waar je gemiddeld anderhalf uur op je eten moet wachten, maar waar ze wel erg lekkere maaltijden op tafel brengen. Vaak vullen we het wachten maar aan met een potje kaarten, klootzakken! Fantastisch spel, waar je even niet bij na hoeft te denken, of toch wel..?

In de weekenden plannen we eigenlijk alles vrij. We zijn inmiddels een weekend in Tamale (‘n stad 3u zuidelijk met de auto) geweest, waar ze een zwembad hadden! Verder hebben we Paga met o.a. de krokodillen en het slavenkamp bezocht, flink wezen stappen, een reggae festivaltje bezocht (wat de meest slechtste act ooit in petto had) en vooral veel gerelaxt.

Als mensen vragen hoe de ervaring is, vind ik het moeilijk om deze te omschrijven. Het zit hem vaak in de kleine dingen die je ook weer snel ‘vergeet’. Het zijn er gewoon te veel om te onthouden. Op het ene moment word er een hond voor je neus geslacht, het andere moment zit je in een bus vol met geiten, daarna zit je op een bruiloft van mensen die je nog nooit hebt gezien en als afsluiting word je met een privé taxi naar een voetbalwedstrijd op de grens bij Burkina Faso gebracht, met honderden toeschouwers met trommels en muziek. Waar je het gevoel hebt dat je bij de familie Beckham hoort, want op elke beweging die je maakt wordt flink gereageerd en/of gaan ze uit hun dak, omdat ze waarschijnlijk nog nooit blanken in real life hebben zien voetballen..ongelooflijke ervaring!
Heb vannacht weer een dergelijke ervaring meegemaakt wat niet heel veel voorstelt, maar je niet snel zult vergeten. Ik kon namelijk niet echt slapen gisteravond ( de meesten slapen hier rond 9uur) en rond 12 uur ben ik naar buiten gelopen met mijn dekentje om op een houten bankje even te genieten van de buitenlucht. Dit omdat mijn kamer, vanwege de metalen golfplaten op het dak, een eigen broeikaseffect opwekt. Op het moment dat ik naar buiten loop vraag ik mijzelf af wie in godsnaam een megalamp aanlaat zo laat in de avond, want het was gewoon licht. Rondkijkende waar die lamp zit, kwam ik er al vrij snel achter dat het niet de lamp was, maar de maan! Hij was zo ongelooflijk helder en vel dat er geen duisternis te bekennen was. Nog nooit meegemaakt, het was echt een fantastische sky om naar te kijken.. heb dus maar even een paar uur buiten gelegen om te genieten van dit stukje natuur. Bijzonder! Hoe het komt? Geen idee.

Met mijn gezin gaat het overigens steeds beter, krijg een betere click met mijn zusjes en broertjes. Verder is opa ook nog steeds tevreden, zolang ik hem iedere dag 2x een bezoekje kom brengen. Moeders vindt het nog steeds wel lastig om contact te maken en zegt dan ook vaak alleen wat, wanneer ik haar groet of dergelijke. Heb nog niet veel dingen ondernomen met mijn gezin, dit komt mede doordat ik elk weekend nog weg ben geweest en door de weeks gewoon te druk ben om op tijd thuis te komen. Na volgende week zullen er een aantal vrijwilligers (helaas!!!) niet meer zijn en waarschijnlijk zullen de weekenden dan ook wat ‘rustiger’ worden, om eventueel wat te ondernemen.

Zal proberen in het vervolg wat vaker een verslag uit te brengen van mijn ervaringen hier in Ghana. Alleen lijkt het voor mij nog de dag als gisteren dat ik de vorige heb getypt, zoals ik eerder al aangaf.

Jullie horen van me en houd facebook in de gaten, want daar zit ik bijna teveel op!

xx

Ps. M’n nieuwe naam hier betekent: ‘God knows’. Kan alleen mijn eigen naam nog niet schrijven, haha lijk wel een kleuter! Zal hem snel op facebook zetten.