De eerste weken in Ghana..

De eerste weken in Ghana 07-10-‘11

Na een erg leuk afscheid op Schiphol, waar de nodige familieleden en vrienden waren gekomen om Daan en mij uit te zwaaien (Nogmaals bedankt, vond het echt tof!!). Stapten we in het vliegtuig richting Ghana. Na een vlucht van ongeveer 7uur kwamen we aan in de hoofdstad Accra. Gelijk uit het vliegtuig voel je de warmte, waarin we de komende 4 maanden mogen verblijven.
In deze 4 maanden zal ik namelijk, samen met Daan, mijn stage gaan lopen in Bolgatanga. Een ‘stad’ in het uiterste Noorden van Ghana. Hier gaan we o.a. helpen bij het opzetten van een voetbalschool, bewegingsonderwijs verzorgen voor kinderen met een auditieve beperking en seksuele voorlichting geven aan diverse scholen in en rondom Bolgatanga. Daarnaast zal ik mijn verdiepende opdracht doen over de seksuele voorlichting. Hierin ga ik (globaal omschreven) na wat de verbeter en sterke punten zijn van deze voorlichting, waar de kinderen behoefte aan hebben om meer informatie over te krijgen en wat ze juist helemaal niet boeit. Oftewel, inventariseren en adviseren hoe we dit project tot een volgend niveau kunnen brengen.
Eenmaal door de douane en onze koffers in ons bezit, liepen we richting de uitgang. Gedurende deze wandeling kregen we al het gevoel Hollywood filmsterren te zijn, want we liepen over een rode loper en aan beide kanten stond een massa van mensen die je maar al te graag naar je verblijf wilde brengen en om je aandacht vroeg. Toen we het papiertje met ‘Meet Africa’ zagen wisten we dat we bij die persoon moesten zijn (we zijn namelijk met die organisatie in Ghana). Buiten leerden we nog twee Nederlandse vrijwilligers kennen, genaamd Nikkie en Gedy. Twee dames waarvan Nikkie op een basisschool gaat werken voor 6 maanden en Gedy les gaat geven op dezelfde school voor doven als ons, alleen doet zij dat dagelijks en wij eenmaal per week.
Met de taxi richting ons eerste verblijf bij iemand van Meet Africa, namelijk Victoria. De eerste indrukken van Ghana waren bij mij overigens hetzelfde als op Curaçao, de stijl en kleuren van de gebouwen lijken erg veel op elkaar. Al is dat misschien ook niet zo gek aangezien de geschiedenis van beide landen! Aangekomen in onze kamer, zagen we dat er één groot bed was en twee kleine ‘matrassen’. Gelukkig boden de dames aan om op de matrassen te slapen, zodat Daan en ik ‘gewoon’ in het bed konden slapen. Volgende ochtend heerlijk ontbijtje, namelijk brood met ei en voor Daan was het brood met ei en een heerlijke worm.
Gedurende onze eerste dag hebben we veel van Accra gezien en tevens naar het strand geweest. Ook werd me deze dag duidelijk dat Accra toch niet zo op Curaçao lijkt als ik dacht. Het is namelijk veel en veel armer, daarnaast leken alleen de wijken in het centrum op die van Curaçao en voor de rest totaal niet. Voor mijn gevoel is het net één groot mierennest bestaande uit mensen, wat een drukte en chaos.
Na één dag Accra vertrokken we de volgende dag alweer naar het Noorden, namelijk Tamale. Deze reis duurde ongeveer 14uur, waarbij we niet over de A1 reden. De weg leek meer op een maïsveld, waar we met een trekker over reden. Vol gaten! In Tamale werden we opgehaald door Hadja (medewerkster Meet Africa Tamale), daar verbleven we ook één nacht en kregen we onze Meet Africa pasjes. ’s Ochtends vertrokken we nog verder naar het Noorden om eindelijk in de stad aan te komen, waar we al die tijd zouden verblijven..Bolgatanga! Echter moesten we eerst ruim 2,5uur in een trotro zitten, waarbij je letterlijk over elkaar heen zat, plus deze wagen viel zo goed als uit elkaar. Denk dat hij in Nederland al 10 jaar geleden samen was geperst voor een aantal blikjes sardines.
In Bolgatanga werden we weer opgepikt door een medewerker van Meet Africa, namelijk Mariam. ( Lianne en Mariam hebben samen MA opgezet.) Bij verbleven we ook tot vrijdag, in een prima kamer. Echter is Daan die donderdag flink ziek geworden, waardoor hij helaas thuis moest blijven grotendeels van die dag en vrijdags ook. Gelukkig was hij er ook weer redelijk snel overheen en is de zieke bui niet blijven hangen! Vrijdag hebben we ook het kantoor van MA bezocht en voorgesteld aan alle medewerkers. Leuk kantoortje, maar erg klein. Namelijk één ruimte waar je nauwelijks met 5 man kan zitten.
Die vrijdagavond zijn we vertrokken met Ibrahim (medewerker MA) naar zijn guesthouse, om daar met 8 vrijwilligers te verblijven. Dit omdat we elkaar al een hele tijd niet hebben gezien, ervaringen uit te wisselen, het guesthouse op zich al een hele ervaring is en om de volgende te helpen met het bouwen van een dam. Deze is noodzakelijk om het water vast te houden, zodat de boeren daar hun land kunnen voorzien van water en dus voedsel kunnen telen.
Zondags verlieten we het guesthouse (waar we zeker nog naar terug gaan!), om onze gastgezinnen op te zoeken. Best spannend, want waar kom je terecht voor de komende 3,5 maanden?! Mijn gezin woont 10min met de scooter buiten de stad, erg rustig plekje achter een middelbare school. Erg leuk gezin, 1 grootvader, 3 grootmoeders, 1 vader en 1 moeder, 6 zusjes en 3 broers. Daarnaast nog veel geiten, kippen, honden, katten, varkens, kikkers en salamanders. Oftewel, ik ga me hier wel vermaken voor de komende maanden! Heb een prima kamer voor Ghanese begrippen. Dit heeft alles te maken met het feit dat Joyce (vrijwilliger MA) al drie keer in deze kamer voor een langere tijd heeft gezeten en ook nog vaak terug gaat komen. Zij heeft dus de kamer flink lopen opknappen en de nodige meubels erin geplaatst. Dank hiervoor!
Maandag was dan eindelijk onze eerste echt werkdag. Om 08.00 uur waren we bij de Youth Harvest Foundation Ghana, waar we de komende maanden voor gaan werken. Zij organiseren namelijk de voetbaltrainingen en seksuele voorlichtingen. De dovenschool wordt geregeld via Meet Africa. YHFG heeft een erg leuk kantoortje met een computer lokaal, bibliotheek en nog twee kantoortjes. Tegen 10.00uur hadden we een meeting waarin we alle medewerkers van de YHFG zouden leren kennen. Enkele konden er niet bij zijn, maar die zouden we later leren kennen. Na de meeting konden we dan eindelijk op onze eigen laptops met internet! Echter was de laptop van Daan stuk, maar hij kon gebruik maken van een computer daar. De nodige e-mails werden beantwoord en wat foto’s werden geplaatst op facebook. Daarnaast konden we ook beginnen met het maken van enkele verslagen voor school, echter was het nog lastig om vooruit te werken, omdat we niet wisten wat ons nog te wachten stond. In de loop van de week zouden we de diverse stageplekken bezoeken en kregen we een betere indruk van alles, waardoor we doelgerichter bezig konden met het maken van de voorbereidingen, weekschema’s en verslagen. Dit is de rest van de week dan ook zo verlopen. Veel op het kantoor achter de laptop en daarnaast hadden we enkele meetings, bezochten we de stageplekken en observeerden we de voetbaltraining (waarbij we zelf ook hebben meegetraind om beter contact te krijgen met de jongens). Verder hebben we ons aangemeld bij een voetbalvereniging waar we zelf bij kunnen spelen, namelijk Bolga Juventus. Een erg leuk team, waar een aantal aardige spelers inzitten. Het tactische niveau ligt wel wat lager dan in Nederland, maar dat compenseren ze aardig met hun techniek en snelheid! Plus de brandende zon maakt het voor Daan en mij nog erg lastig en voluit te spelen, want dan krijg je al snel het gevoel dat je K.O. gaat.
En zo gingen de eerste weken in Ghana voorbij. In de tweede week veel op het kantoor gezeten, voor ons gevoel niet veel opgeschoten, maar voor Ghanese begrippen erg hard gewerkt. Denk dat we hieraan nog moeten wennen, maar dat zal vanzelf wel komen. Volgende week beginnen onze eerste lessen, erg spannend, maar kijk er naar uit om te beginnen!
Vrijdag 7 Oktober hebben Daan en ik onze eerste wedstrijd gespeeld voor Bolga Juventus. De club waar we inmiddels ‘lid’ van zijn en elke week bij mee trainen en proberen een wedstrijd te spelen. Die dag moesten we tegen Bolga All Stars (oftewel, de regionale selectie). De tegenstanders zagen er een stuk fitter uit dan ons en tevens zaten er bomen van kerels tussen. Beloofde dus een mooie wedstrijd! En dat werd het ook..met flink wat harde duels en veel doelpunten. Eindstand: 5-3 gewonnen! Nog ongeslagen dus in Ghana, haha.
Zaterdag zijn we de hele dag mee geweest met Nurses on tour. Een vrijwilligersorganisatie die zich , in samenwerking met UNICEF, bezighoudt met het bestrijden van Malaria in Ghana. Hierbij gingen we dorpen af om voorlichting te geven en malarianetten uit te delen aan de gezinnen. Erg leuke en leerzame ervaring, waarbij de realiteit toch wel heel dichtbij kwam.
’s Avonds zijn we met grotendeels van de vrijwilligers en hier de families van wezen stappen in Bolgatanga. Met een aantal auto’s zijn we de clubs afgegaan om een flink feest te bouwen en niet geheel verrassend was het een zeer geslaagde avond! Helaas wel de laatste voor Martin, Maaike en Priscilla, want zij zullen aan hun laatste week beginnen in Ghana om vrijdag (uitgezonderd van Maaike, die gaat nog twee weken op doorreis) naar Nederland te vertrekken. Zeer jammer, erg leuke tijd met hun gehad!! Zondag was het de dag van bijkomen. ’s Ochtends nog een interview gehad met Susan (Belgische studente die onderzoek doet naar buitenlandse studenten) en ’s middags was het vooral relaxen en proberen de hitte te overleven met een kater.
Maandags was onze eerste vergadering bij YHFG, dit gebeurd één keer in de twee weken, waarin alle gebeurtenissen/resultaten etc. worden besproken. Deze duurde 3,5 uur en na zo’n lange zit heb je de pruimen wel op hier in Ghana. ’s Middags nog aan school gewerkt en een bezoek gebracht aan een school waar we les gaan geven, om tegen het einde van de middag nog een heerlijk training in de brandende zon mee te kunnen doen!
Tot zover mijn verslag van de eerste weken! Hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen. Zal proberen zo nu en dan een update de deur uit te doen.

Thanks voor het lezen!

Groetjes Danny